Nie płakała, gdy tatuowano jej numer. Nie krzyczała, gdy przychodził po nią Mengele. Nie poddała się.

Lidia ma trzy latka, gdy trafia do Auschwitz. Ukrywa się pod pryczą przez wzrokiem doktora Mengelego. Nie zawsze skutecznie. Eksperymenty pamięta do dziś. Po wojnie trafia do nowej rodziny - biologiczną zabrała wojna. Wiele lat pĂłźniej okazuje się, że matka jednak żyje -mieszka w dalekiej Rosji i nigdy nie przestała szukać swojej cĂłrki.

Lidia Maksymowicz była jedną z pĂłłtora miliona osĂłb, ktĂłre przeszły przez Auschwitz. Jedną z siedmiu tysięcy, ktĂłre doczekały wyzwolenia obozu.
Numerem wytatuowanym na ręku. Długo zaklejała go plastrem. Żeby ludzie nie pytali. Żeby nie musiała tłumaczyć. Ale numeru nie usunęła - by dziś opowiadać o piekle, ktĂłre przeżyła, o utraconym dzieciństwie i najmroczniejszym sprawdzianie z człowieczeństwa.

Ponad 70 lat pĂłźniej wyblakły już numer całuje papież Franciszek. 70072. Symbol zwycięstwa nad nienawiścią.